ανάκαμα

(I)

το

1. το ξαναζέσταμα τού φούρνου που κρύωσε ώστε να ψηθεί καλά το ψωμί

2. τα κλαδιά ή τα φρύγανα, με τα οποία γίνεται το ξαναζέσταμα τού φούρνου

3. ο καθαρισμός τής κυψέλης με φωτιά

4. θερμή ατμόσφαιρα, ζεστός καιρός, κουφόβραση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ανακαίω

παράλληλος τ. τού ρ. ανακαύγω (< *ανακαύω), απ' όπου και ανάκαυμα. Πρβλ. ανεμόκαμα, λιόκαμα, νεφόκαμα, ουννεφόκαμα].

————————

(II)

το

χωράφι σε ανώμαλο έδαφος, ακατάλληλο για αροτρίαση, αγρός που δεν τόν πιάνει το αλέτρι, αλλ. ανακαμωσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ανα-* + -καμα < κάμνω. Πρβλ. ξέκαμα].